Midweek Harz
Door Elly
Foto's in de fotogalerij

Op zondag 1 september vertrekt de eerste groep van veertien man naar Braunlage, wij hebben een overnachting ingepland in Ense. Maar wij, Frans en ik, balen als een stekker want onze motor is kapot. Dus nu met de auto op pad. Wij hebben afgesproken op de parkeerplaats in Bottrop, even koffie drinken, wat eten en dan verder. Helaas, door het geklets en opletten op Jan die met de motor achter ons rijdt, missen wij de afslag. Maar goed, Garmin gaat herberekenen, 44 km??? Het zal wel. Na een tijdje zeg ik tegen Frans, volgens mij zitten wij al een heel eind voorbij Bottrop. En ja hoor, nog even en we zitten in Ense. Gebeld naar de groep in Bottrop en gezegd dat ze niet meer op ons hoeven te wachten. Vervelend natuurlijk maar het is niet anders.

Aangekomen bij het hotel in Ense de volgende verrassing, hoop gerommel met de kamers en ’s middags gesloten tot 17.00 uur. Geen mens aanwezig, lekker dus. Gelukkig hebben Jan en Mandy een soort AH winkeltje in de kofferbak waardoor we toch een drankje hadden en wat te snoepen. In het dorp was verder ook helemaal niets. Heerlijk, we kunnen naar binnen en lekker een wijntje/biertje bestellen. Uiteindelijk is alles goed gekomen, heerlijk gegeten daar en ook het ontbijt was goed.

Maandag, op weg naar Braunlage. Mooi gereden, prachtige omgeving. Rond een uur of drie waren wij in het hotel. Fijne kamers, goede bedden, prima dus. Zo langzaam maar zeker komt iedereen aan. Tien man hebben het dus in 1 dag gereden. Toch nog een flink aantal deelnemers 24. Dat is leuk, daar doen we het dan ook voor. Volgens de man aan de receptie konden wij om 6 of 8 uur gaan dineren. Pffff…. De een vindt het te vroeg, de ander te laat, dus maar weer even naar binnen om het te regelen. Was ook anders afgesproken, maar goed, na wat heen en weer geklets konden wij toch om 7 uur aanschuiven. Mooie tijd, voor je het eten hebt ben je ook al weer een half uurtje verder. Was wel nog een raar puntje: uitzoeken van de kaart, hmmm beetje raar. Ton en ik nog maar even gaan informeren, bang dat wij anders aan het eind van de week voor een verrassing komen te staan. Maar nee, het was helemaal goed. Wat een luxe, uitzoeken uit verschillende voor-, hoofd- en nagerechten. Keus genoeg dus voor iedereen. En het was lekker, erg lekker zelfs.

Wat mij wel verbaasde was de ligging van het hotel, niet buiten Braunlage, maar aan de doorgaande weg in het plaatsje. Achteraf wel heel erg gezellig. De mannen op het terras en de dames naar de winkeltjes. Ook terrasjes genoeg en die waren heel gezellig. Maar ook bij het hotel was het goed toeven op het terras.

De Harz is echt een prachtig gebied, ik denk dat iedereen heel erg tevreden was. Mooie tourritten, Jan en Gerda waren helemaal lyrisch van het hele gebeuren. Ik werd half doodgeknuffeld door Jan, zo genoten heeft hij. Evert en Sjef hebben veel met Jan en Gerda meegereden, voor Evert is het ook wel even vreemd dat hij nu zijn motormaatje John kwijt is. Fijn dat het nu zo kon. De rest heeft ook zo z’n eigen maatjes om mee te rijden, dat is ook leuk. Dan zijn er heel veel verschillende verhalen aan het eind van de dag. Vooral van die twee snelle jongens die ook graag off the road rijden. Wie zouden dat nou zijn?? Ook wij hebben ons wel vermaakt, ook de routes gereden (met de auto) en zijn ook naar Gosslar en Wernigrode geweest, mooie plaatsen, waar wij ook diverse “Kawazuki” mensen tegen kwamen. Alleen het motormuseum in Silly hebben wij overgeslagen. Is nu heel anders dan toen Frans en ik daar een paar jaar geleden waren. Iedereen heeft dus op z’n eigen manier genoten van deze week. En voor je het weet zit het er weer op en is het tassen inpakken en nog een laatste avond gezellig met elkaar. Vrijdagochtend is er al vroeg ontbeten en wordt er afscheid genomen, want de groep van de eerste overnachting, gaat ook nu weer terug naar Ense en dan de volgende dag naar huis, terwijl de rest in 1 keer doorrijdt. Wij hebben nog alle tijd , hoeven niet zoveel kilometers te maken, dus rustig aan. De boel is toch op slot tot 5 uur in Ense. De toeristische route terug is ook heel erg mooi. Wij hebben afgesproken met Roland, Joke en Jan bij de Möhnesee-talsperre. Christa is er natuurlijk ook bij, maar die rijdt met ons mee in de auto. Na wat heen en weer gezoek hebben we het uiteindelijk gevonden, wij komen bijna gelijktijdig met de motorrijders aan. De Möhnesee is erg mooi, je kunt over de dam lopen, overal hekken met slotjes waarop hartjes en namen. In het midden van de brug zit een man met een gitaar te zingen, althans hij doet een poging. Zo nu nog een kwartiertje rijden en dan kunnen we ons weer opfrissen en lekker wat drinken en eten.

In het hotel worden wij weer hartelijk ontvangen. Geen gerommel meer met de kamers, dat hebben we zelf maar even goed op papier gezet. Kortom, wij zijn van alle markten thuis. Helaas komt er dan een telefoontje van Gerda, dat de motor van Evert het niet meer doet. Weten niet hoe lang het gaat duren, en of de motor eventueel naar Nederland getransporteerd moet worden. Ze staan op 160 km bij ons vandaan, dus te ver om met de auto daar naartoe te rijden. Maar zelf hadden ze al een oplossing bedacht, dan zou Evert bij Sjef achter op de motor moeten. Toen ik dat hoorde kreeg ik toch wel even de slappe lach, zag het helemaal voor me, Evert in zijn knalgele overal bij Sjef achterop zijn armen om zijn middel heen. Sorry, Evert!!! Ik wilde het ook filmen als jullie aankwamen rijden, maar gelukkig kwam het niet zo ver. Na heel wat uren uiteindelijk een nieuwe accu en de motor deed het weer. Intussen in het hotel geregeld dat de kok zou blijven tot ze alle vier binnen waren en heerlijk konden gaan eten. Waren bijna uitgedroogd toen ze bij het hotel aankwamen, de grote potten bier gingen er goed in. Was ook hard nodig om het vochtgehalte weer op peil te brengen. Maar alle gekheid op een stokje, petje af voor Jan, Gerda en Sjef die Evert niet in de kou hebben laten staan. Toppie!! Ja, en dan lekker naar bed en ’s morgens op tijd aan het ontbijt. Om ongeveer 12 uur waren wij weer thuis, althans in Best daar nog even lekker in de tuin gezeten met een bakkie koffie en thee en dan nogmaals kletsen over de afgelopen week. En dan op naar Helmond.

Iedereen weer bedankt voor de gezellige week, en wij gaan aan de slag voor 2020.

Groetjes, Elly